Οι νέες θεατρικές παραστάσεις από 21-27/11/2024
Είκοσι μία θεατρικές παραστάσεις κάνουν πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα.
Το γάλα
Το γάλα στα ρωσικά λέγεται «μαλακό». Έτσι, περίεργα, μια άλλη ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάγλυφα την αίσθηση του πράγματος, απ’ ότι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη και οι ήρωες του. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του. Αγαπιέται… Κι όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές.
Ο γλάρος
“Ο Γλάρος” είναι αινιγματικό έργο ανοιχτής δομής. Οι δημιουργοί χρειάζεται να αναλάβουν το ρίσκο της κατάβασης στις πιο σκοτεινές περιοχές του υλικού, τότε μονάχα μένουν έκθαμβοι από τον πλούτο, τις πολλαπλές διαστάσεις και τη συνθετότητα του έργου του Τσέχωφ. Και πάλι, όμως, η κατάβαση στον πυρήνα του υλικού δεν είναι αρκετή. Το έργο χρειάζεται να “διαβαστεί” με τέτοιον τρόπο που να επιτρέπει ταυτόχρονα το ρίζωμα στον πυρήνα και την αποκάλυψη όλων των εγκάρσιων διαδρομών του κειμένου. Στον Γλάρο ο Τσέχωφ προσκαλεί τους δημιουργούς να συμπορευθούν μαζί του στις κειμενικές ατραπούς και σε όλη τη δαιδαλώδη περιπέτεια εξόρυξης των πολύτιμων μετάλλων του υλικού. Δεν μπορείς παρά να ακούσεις και να ανταποκριθείς θετικά σε αυτό το κάλεσμα.
Δον Ζουάν
Καθώς ο Δον Ζουάν προσπαθεί να αποφύγει τις συνέπειες των πράξεων του, βρίσκεται σε ένα μπαρ. Εκεί, σε έναν μικρόκοσμο της κοινωνίας μας, ο Δον Ζουάν ανακαλύπτει ότι το πραγματικό του ταλέντο είναι να κερδίζει ακολούθους. Γοητεύει τους αποπροσανατολισμένους θαμώνες, ανατρέπει τις καθιερωμένες ισορροπίες στους έμφυλους και κοινωνικούς ρόλους, και σχηματίζει μια λατρεία γύρω από την προσωπικότητά του.
Καθώς το μπαρ μετατρέπεται σε “Εκκλησία της Ελευθερίας”, χώρος έκφρασης μιας New Age Cult (αίρεση), και οι ακόλουθοί του γίνονται όλο και πιο αφοσιωμένοι, τα όρια μεταξύ πίστης και χειραγώγησης γίνονται θολά. O Δον Ζουάν που υποστηρίζει μια Ελευθερία χωρίς κανόνες, γίνεται ο μοναδικός και απόλυτος κανόνας.
Είμαι η γυναίκα μου
Το έργο, μας ταξιδεύει στη συγκλονιστική αληθινή ιστορία της Charlotte Von Mahlsdorf, της πιο διάσημης γερμανίδας trans γυναίκας, η οποία επιβίωσε από δύο καταπιεστικά καθεστώτα (Το ναζιστικό και το κομμουνιστικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας).
Η Charlotte ήταν μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που κακοποιήθηκε, επέζησε, λατρεύτηκε και πρόδωσε. Μία μοναχική προσωπικότητα, πρωτοπόρος στην έκφραση της ταυτότητας της, σε μία περίοδο όπου η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να αποδεχτεί την ύπαρξη trans ατόμων.
Πόση αλήθεια χωράει σε ένα ψέμα; Πόσο ψέμα κρύβει μια αλήθεια;
Ελευσίνια μυστήρια
Αρχίζοντας με την αναπαράσταση της Μεγάλης Πομπής που ξεκινούσε από την Αθήνα, η μουσική παράσταση της ΡΟΔΑ αναβιώνει τις ιερές παραδόσεις των Τελετών, δίνοντας στους θεατές την ευκαιρία να ζήσουν στιγμές μοναδικής εμπειρίας και άμεσης συμμετοχής στη δόνηση της Ελευσίνιας μυητικής διαδικασίας.
Με σεβασμό σε κάθε άποψη των αρχαίων εκείνων Δρώμενων, των φιλοσοφικών, μυστικιστικών και αρχαιολογικών πτυχών τους, η ΡΟΔΑ παρουσιάζει μια συγκλονιστική θεατρική εκδοχή των κορυφαίων Μυστηρίων. Μέσα από την παραβολή του σπόρου που μπαίνει στη γη για να ανθίσει, το πνεύμα των μυστών εξευμενίζεται από την απελπισία που φέρνει η φαινομενικά αδιέξοδη προοπτική του θανάτου.
Forget me not
Το “Forget me Not” είναι η ιστορία ενός ζευγαριού απ’ το πρώτο του βλέμμα μέχρι την τελευταία τους ανάσα. Αλλά όχι απαραίτητα μ’ αυτή τη σειρά.
Το έργο μεταπηδά χωρίς φραγμούς στις αναμνήσεις, στο χώρο και τον χρόνο. Σε κάθε ανάμνηση οι χαρακτήρες είναι κάπου αλλού, σε διαφορετικό χρόνο, και συχνά κάποιοι άλλοι. Σαν δυο ατρόμητοι εξερευνητές ταξιδεύουν σε νέους κόσμους. Σε κόσμους με μια εσωτερική δική τους λογική. Στο μέλλον και το παρελθόν τους. Στη γνωριμία, στη γέννηση του παιδιού τους, στα βαθιά τους γεράματα, στη λήθη του έρωτα τους.
Μια συγκινητική ιστορία για την προσπάθεια δύο ερωτευμένων ανθρώπων να παραμείνουν ενωμένοι μέσα στα χρόνια. Άλλωστε «το ότι αγαπάς κάποιον αυτό δε σημαίνει ότι θα κρατήσει για πάντα. Για την ακρίβεια πολλές φορές γίνεται αφόρητα δύσκολο»
Frankenstein & Eliza
Ο Φράνκενσταϊν και οι πειραματισμοί του αποτελούν μια πρώτης τάξεως αφορμή για να στοχαστούμε πάνω σε μια σειρά ερωτημάτων που απασχολούν τον σημερινό άνθρωπο: ποιος είναι ο ρόλος της Τεχνητής Νοημοσύνης; Τι σκέφτονται οι σύγχρονοι εφευρέτες για τα δημιουργήματά τους; Ποια είναι η σχέση μας με τις ψηφιακές οντότητες που ζουν ανάμεσά μας και μας γνωρίζουν καλύτερα απ’ ό,τι εμείς οι ίδιοι; Τι θα γίνει αν οι μηχανές αποκτήσουν αισθήματα και συνείδηση, όπως φοβούνται ορισμένοι; Ποιος είναι ο ρόλος των επιστημόνων, των επιχειρηματιών, των κρατικών ρυθμιστικών αρχών, του καθενός από εμάς; Αυτά και άλλα ερωτήματα, στα οποία δεν υπάρχει καμία πειστική και καθησυχαστική απάντηση…
Η λεμονιά
Σε πρώτο πρόσωπο: «Η μητέρα μου έζησε τη δεκαετία του ’70 στη Σαουδική Αραβία ακολουθώντας τον άνδρα της στη δουλειά του, αλλά αντί για γράμματα στην οικογένειά της έγραφε κασέτες. Κασέτες γεμάτες ψέματα για το πόσο ευτυχισμένη ήταν, για το πόσο όμορφα περνούσε στον γάμο της. Σήμερα, 14 χρόνια μετά τον θάνατό της ξανακούω αυτές τις κασέτες προσπαθώντας να ανακαλύψω αν υπάρχει κάποιο θαμμένο μήνυμα στο χρόνο για όσα συνέβησαν εκεί.»
Στις κασέτες αυτές ακούμε μια νέα γυναίκα να προσπαθεί να πείσει την οικογένεια – και τον εαυτό της – ότι όλα πάνε καλά, ενώ η ίδια υποφέρει. Εγκλωβισμένη σ’ έναν ρόλο που της έχει επιβληθεί από την κοινωνία, βρίσκεται σ’ έναν τόπο μακρινό και σε ένα πλαίσιο που δεν της επιτρέπει να εκφράσει τα αληθινά της συναισθήματα.
Η «Λεμονιά» αντιπροσωπεύει αυτή την προσπάθεια επιβίωσης, αυτό το δέντρο που μαραζώνει όταν δεν το ποτίζει κανείς. Μέσα από την αφήγηση της πρωταγωνίστριας, το έργο προσκαλεί τους θεατές να ανακαλύψουν τις αλήθειες που βρίσκονται πίσω από το προσωπείο της ευτυχίας, ενώ παράλληλα φωτίζει τα κοινωνικά εμπόδια που αντιμετώπιζαν οι γυναίκες εκείνης της εποχής αλλά και το κόστος των επιλογών τους στις επόμενες γενιές.
Μαύρη σαμπούκα
Όλα ξεκινούν από μια… λάθος διάρρηξη. Ο Βλάσης Κουρούπας, ένας ταξιτζής από τις Κουκουβάουνες, μπερδεύει τους ορόφους και μπαίνει στο σπίτι του πάμπλουτου μουσικοσυνθέτη Διονύσιου Αβέρωφ με σκοπό να κλέψει. Τα πράγματα μπερδεύονται περισσότερο όταν κάνει την εμφάνισή του ο συνεργός του, ο Μήτσος (αλλά αυτό δεν θα το αποκαλύψουμε, spoiler δεν κάνουμε).
Είναι η μοίρα, είναι οι θεοί- και τα δύο ή τίποτα από αυτά- που συνωμότησαν για να φέρουν αυτούς τους δύο ανθρώπους κοντά; Το μόνο σίγουρο είναι πως, υπό άλλες συνθήκες, ο Βλάσης και το είδωλό του, ο δημιουργός του λαϊκού σουξέ «Μαύρη Σαμπούκα» δεν θα είχαν συναντηθεί ποτέ και δεν θα ανέπτυσσαν μια σχέση παράδοξα δυνατή.
Τώρα τι σχέση μπορεί να έχουν με την ιστορία το hashtag #Pentheas, η Φουρέιρα και ο Αργυρός, τα απανωτά έκτακτα δελτία ειδήσεων, ο Tweety και τα αμέτρητα σφηνάκια, η απάντηση θα δοθεί επί σκηνής. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η «Μαύρη Σαμπούκα» είναι μια κωμωδία-ωδή στη φιλία που καλεί τους δύο βασικούς της χαρακτήρες να ζήσουν-και κυρίως να μοιραστούν- την πιο τρελή νύχτα της ζωής τους!
Οξυγόνο
Τι σε κάνει να αναπνέεις; Τι σου στερεί τον αέρα; Σε τι πιστεύεις; Σε τι ορκίζεσαι; Το «Οξυγόνο» του Ιβάν Βιριπάγιεφ, έργο-μανιφέστο των 00s, παρουσιάζεται ως αντίδοτο στην «ψυχοπολιτική ασφυξία» της Generation Z. Ένας θίασος 25 ατόμων, που είναι όλοι και όλες τους εκπρόσωποι αυτής της γενιάς, σε μια spiritual rave εμπειρία.
Η νυχτερινή περιπλάνηση
Ένας μεγάλος έρωτας τρυφερός, παθιασμένος, μπλεγμένος με πολιτική ιδεολογία και εξουσιασμό, μεταλλάσσεται σε άγριο παιχνίδι πόνου και ηδονής. Τέσσερις ιδιόμορφοι, συμπαθείς, γοητευτικοί, συγχυσμένοι και φοβισμένοι “υπνοβάτες” στη Βαβέλ της νύχτας. Μαζί τους και μια τρομοκρατική σκιά, ο αόρατος κύριος Φριτς.
Παγιδευμένοι σε μια «τρύπα», σε μισή σπιθαμή σκοταδιού, στο γραφείο του μπαρ «Νυχτερινή Περιπλάνηση», παλεύουν κολλημένοι με τον εαυτό τους να συμφωνήσουν. Μη μπορώντας να σηκώσουν το βάρος της ύπαρξής τους, ελαφραίνουν τις καταστάσεις, αλλάζοντας ρόλους με μεγάλη ευκολία, σαν τα πουκάμισα, λογικά, φυσικά όταν όλα είναι παράλογα, αφύσικα. Ζούνε εντελώς ρεαλιστικά το κακό τους όνειρο, τη «μόρα τους», σαν καθημερινότητα σουρεαλιστική.
Όνειρο στο κύμα / Έρως ήρως
Με τα διηγήματα «Όνειρο στο κύμα» – «Έρως Ήρως», ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, μεταγράφει με ποιητικό και δραματουργικό οίστρο τις δύο όψεις του ανολοκλήρωτου και ανομολόγητου έρωτα που έζησε για την ξαδέλφη του Μαχούλα*, βιώνοντας το δέος, τη μέθεξη, το πάθος, τη συντριβή, έως το μεγαλείο και τον ηρωισμό της ανθρώπινης ψυχής.
Στο πρώτο, μας μεταφέρει σ’ ένα νυκτερινό, καλοκαιρινό τοπίο, όπου αντικρίζει με δέος την ομορφιά της νεαρής συνομήλικής του Μοσχούλας – Μαχούλας, καθώς εκείνη κολυμπώντας αναδύεται γυμνή μέσα απ’ τη θάλασσα στο φως της Σελήνης. Όταν κινδυνεύει να πνιγεί, βουτά και την σώζει. Η χαρά ότι της έσωσε τη ζωή αποκτά απείρως μεγαλύτερη αξία από την ερωτική επιθυμία.
Στο δεύτερο, που το θεωρούμε ως εξέλιξη της προηγούμενης ιστορίας, ο έρωτας του Παππαδιαμάντη για την Αρχόντω – Μαχούλα, μετατρέπεται σε οδυνηρότατο πάθος, με άφατο ψυχικό πόνο, όταν διαπιστώνει πως κινδυνεύει να την χάσει από έναν μεγαλύτερό του και ευκατάστατο Άνδρα.
The party
Ένα ζευγάρι υποδέχεται καλεσμένους σπίτι του για να γιορτάσουν την προαγωγή της γυναίκας.
Ο οικοδεσπότης όμως του σπιτιού, πίνοντας κρασί, βρίσκεται βυθισμένος στις σκέψεις του και οδηγείται στο να κάνει κάποιες αποκαλύψεις που θα δώσουν στο πάρτι μια απροσδόκητη τροπή.
Ρουά ματ
Ένας δια βίου θαμώνας προετοιμάζεται με τον μαθητή του για τη συμμετοχή τους σε κάποιο τοπικό τουρνουά μπιλιάρδου. Όλα κυλούν ομαλά, όταν ένας από τους παλιούς παίχτες του μαγαζιού κάνει την εμφάνισή του ανατρέποντας όλες τις ισορροπίες…
Μια παράσταση εμπνευσμένη από το αυθεντικό μπιλιαρδάδικο της πλατείας Αμερικής, Roi Mat, που μιλά με τρυφερότητα και σαρκαστικό χιούμορ για τη φιλία, τη μοναξιά, τη νοσταλγία και τη ματαιότητα, με τις συγκρούσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες να είναι εκρηκτικές. Σαν το πρώτο «σπάσιμο» μιας παρτίδας μπιλιάρδου…
Σκότωσα τον νταή του απαρτχάιντ
Δημήτρης Τσαφέντας, μία από τις πιο αμφισβητούμενες προσωπικότητες της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, ο άνθρωπος που το 1966 άλλαξε για πάντα την πορεία της Νότιας Αφρικής, δολοφονώντας τον Χέντρικ Φερβούντ, τον αρχιτέκτονα του απαρτχάιντ.
Ο Δημήτρης Τσαφέντας, Έλληνας ομογενής, μιγάς, στάθηκε απέναντι σε μια κοινωνία που δεν τον αποδεχόταν, καταδικάστηκε και έμεινε 33 χρόνια σε φυλακή-ψυχιατρείο της Πραιτόρια. Πέθανε σε κελί απομόνωσης στις 10/10/1999.
Επαναστάτης με αίσθημα δικαιοσύνης ή στοιχειωμένος από την ίδια του την ύπαρξη;
Μπορεί ο άνθρωπος να παραδοθεί στη μοίρα του ή έχει την ικανότητα να την αλλάξει;
Μήπως η τρέλα είναι μια άλλη μορφή λογικής σε έναν κόσμο που χάνεται;
Σύγχρονες τραγωδίες
Η βία, με τα πολλά της πρόσωπα, είναι πανταχού παρούσα στον κόσμο μας από την εποχή των αρχαίων χρόνων μέχρι και σήμερα, χωρίς ιδιαίτερες παραλλαγές. Το έργο ακολουθεί την πορεία 3 αρχαίων τραγωδιών, Πέρσες του Αισχύλου, Αντιγόνη του Σοφοκλή και Εκάβη του Ευριπίδη και πραγματεύεται τη βία σε 3 άξονες: τον παγκόσμιο, τον τοπικό και τον ενδοοικογενειακό. Μέσα από τα μεγάλα ερωτήματα που τέθηκαν από τους αρχαίους ποιητές σε αυτές τις τραγωδίες, το σεβασμό στο θρήνο των ηττημένων και την αποδοκιμασία στην αλαζονεία των νικητών, στα ηθικά διλήμματα μεταξύ γραπτών και άγραφων νόμων και στον ψυχολογικό κατακερματισμό που προκαλεί η δυστυχία στον ψυχισμό του ατόμου, η σύγχρονη κοινωνία βρίσκει τα δικά της γεγονότα για να αφηγηθεί τις ίδιες ιστορίες. Ακολουθούμε την ιστορία 2 οικογενειών για να συναντήσουμε μέσω της διαφορετικότητας το κοινό γνώρισμα όλων των ανθρώπων: την καταφυγή στη βία αλλά και το ανελέητο του πόνου. Ο άνθρωπος τελικά μέσα στο πέρασμα του χρόνου παραμένει ίδιος; Ποιο είναι εκείνο το βασικό συστατικό του ανθρώπου που τον κρατάει δεμένο με την ιστορία;
Οι σύγχρονες τραγωδίες πόσο τελικά διαφέρουν από τις αρχαίες;
Ο τελευταίος Ασπροκόρακας
Ο Νικηφόρος είναι ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας Ασπροκόρακα. Ο πατέρας του, Ευστάθιος Ασπροκόρακας έχει πεθάνει, αλλά κληροδότησε στους ώμους του ευαίσθητου Νικηφόρου το «βαρύ» όνομά του. Η οικογένεια Ασπροκόρακα θεωρεί δεδομένο ότι ο νεαρός θα τιμήσει τις οικογενειακές παραδόσεις και θα συνεχίσει το επιστημονικό έργο του πατέρα του, ωστόσο εκείνος έχει άλλα σχέδια. Ερωτευμένος με την όμορφη Ρόζα, τραγουδίστρια και χορεύτρια σε «ανυπόληπτο μέρος», δεν ακούει κανέναν παρά μόνο την καρδιά του. Αναπάντεχες συναντήσεις, φαρσικές καταστάσεις και συνεχείς ανατροπές συνθέτουν ένα έργο που μιλά για τον θρίαμβο της αγάπης.
Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας
Ο Τσάρλι Μπάκετ είναι ένα πολύ φτωχό αγόρι που ζει με τη μαμά του και τους τέσσερις παππούδες του σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Όλα αρχίζουν όταν η μικρή πόλη του Τσάρλι αναστατώνεται από την εμφάνιση ενός ζαχαροπλαστείου με τις διάσημες σοκολάτες Γουόνκα! Μεταμφιεσμένος ιδιοκτήτης ο εκκεντρικός Γουίλι Γουόνκα που ξαφνικά ανακοινώνει ότι θα ξανανοίξει τις πύλες του εργοστασίου του σε πέντε τυχερούς που θα βρούν το χρυσό χαρτάκι ανάμεσα σε εκατομμύρια σοκολάτες σε όλο τον κόσμο! Νικητές, ο λαίμαργος Αύγουστος Κλουπ, η κακομαθημένη Βερούκα Σόλτ, η ποπ ινφλουένσερ και στaρ της τσιχλόφουσκας Βιολέτα Μπορεγκάρ, ο εθισμένος τηλεορασόπληκτος Μάικ Τιβι και τελευταίος τυχερός ο σεμνός Τσάρλι Μπάκετ που λατρεύει τις σοκολάτες Γουόνκα και πάντα ονειρευόταν να ζήσει από κοντά την εμπειρία της κατασκευής της σοκολάτας στο περίφημο εργοστάσιο Γουίλι Γουόνκα!
Όταν οι πύλες ανοίξουν, ο μικρός Τσάρλι Μπάκετ και οι άλλοι τέσσερις υποψήφιοι νικητές θα ξεκινήσουν ένα απρόβλεπτο ταξίδι στο παράξενο εργοστάσιο που θα αλλάξει ριζικά τη ζωή τους, μέσα από τον κόσμο της φαντασίας του Γουίλι Γουόνκα, με ποτάμια ζεστής σοκολάτας, τρελούς σκίουρους στο εργοστάσιο με τα καρύδια, δάση με τεράστια χρωματιστά ζαχαρωτά και γλειφιτζούρια και άλλα υπέροχα μυστηριώδη σκηνικά τοπία, τα οποία αποκαλύπτονται από την ομάδα της περίεργης μικροσκοπικής φυλής των Oompa-Loompas που φτιάχνουν τις περίφημες σοκολάτες Γουόνκα και δίνουν ένα απρόβλεπτο κωμικοδραματικό μάθημα ζωής στους 4 υποψήφιους. Μοναδικός νικητής που ξεπερνά με τη δύναμη της ακεραιότητας και την προσήλωση στο στόχο του τις δοκιμασίες του εκκεντρικού Γουίλι Γουόνκα θα αναδειχθεί ο ταπεινός Τσάρλι Μπάκετ που κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και κερδίζει την εμπιστοσύνη του Γουίλι Γουόνκα για πάντα!
Το τυχερό λαχείο
Ο Ιβάν Ντμίτριτς, ένας μετρημένος μικροαστός, με ετήσια οικογενειακά έξοδα που δεν ξεπερνούν τα διακόσια ρούβλια, είναι πολύ ευχαριστημένος με τη ζωή του. Η Μάσιπ Ντμίτριτς, μία εγκρατής μικροαστή που έχει στην κατοχή της ένα μικρό παντοπωλείο, είναι πολύ ευχαριστημένη με τη ζωή της. Οι δυο τους, από το υστέρημά τους, ανανεώνουν εβδομαδιαία το λαχείο.
Τι θα γινόταν όμως εάν κέρδιζαν;
Φαύστα
«Κυρίες και κύριοι σε λίγο θα ιδείτε μια τραγωδία τρομερά και θα συγκινηθείτε» . Ο ήχος του κώδωνος ακούεται, και ο Τάσος Πυργιέρης μάς καλωσορίζει στον ανορθόγραφο και σουρεαλιστικό κόσμο του Μποστ, με οικοδέσποινα τη Φαύστα του. Η από στήθους φίλη Ελένη, ο πιστός σύζυγος Γιάννης, το τετραετές Ριτσάκι τους, η υποχόνδρια γκρινιάρα υπηρέτρια Μαριάνθη, ο Τουρκοφάγος Καραϊσκάκης, ένα θαλάσσιο πελώριο τέρας, η Κίνα, πολλές γάτες, μπόλικη ψαρίλα, ένας μπεμπές-γαμπρός, οι παρολίγον συμπέθεροι της οικογένειας Ιατρού (πρώην Παναγιώτου…) παρελαύνουν σε ένα γελοιογραφικό κρεσέντο με σημαιοφόρο την υπονομεύτρια και ποζάτη Φαύστα. Κωμωδία τραγική ή τραγωδία κωμική, μιούζικαλ ή μονόπρακτο, έργο πολιτικό ή σκηνικό ανώδυνο παιχνίδισμα, σίγουρα πάντως μια ανελέητη σάτιρα των μικροαστών, γραμμένη το 1965 σε δεκαπεντασύλλαβο, μια γροθιά στα μούτρα του καθωσπρεπισμού, ένα ολόχαρο παιχνίδι «κουτσό» με άλματα, αιχμές και υπαινιγμούς στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Και γι’ αυτό, κλασικό. Ο Τάσος Πυργιέρης, με σκιτσογραφική αισθητική ζωγραφίζει μέσα από την αυθεντική «μποστικότητα» όλα όσα «πήραμε λάθος», και ωστόσο επιμείναμε να «μην αλλάξουμε ζωή».
Φόβος
Μια παντρεμένη κυρία της μεγαλοαστικής τάξης βγαίνει από το σπίτι του εραστή της. Όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα προσέχει κάθε της βήμα. Πίσω από κάθε κλειστή πόρτα, σε κάθε σκοτεινό διάδρομο, στο κρύο κλιμακοστάσιο, στην είσοδο της πολυκατοικίας, παραμονεύει ο κίνδυνος. Ο κίνδυνος να την πιάσουν. Ο κίνδυνος να την ανακαλύψει κάποιος. Ούτε η ίδια δεν θυμάται πόσες φορές έχει κάνει την ίδια ακριβώς διαδρομή, τα ίδια ακριβώς βήματα, τις ίδιες ακριβώς σκέψεις. Πόσες φορές έχει διαπεράσει το σώμα της ο ίδιος ακριβώς φόβος.
Διαβάστε επίσης: Οι νέες θεατρικές παραστάσεις από 14-20/11/2024
