Η λεμονιά – Κριτική θεάτρου

Εμπνευσμένο από τις προσωπικές κασέτες που ηχογραφούσε η μητέρα της Αλεξάνδρας Ούστα τη δεκαετία του ’70, το έργο Η λεμονιά αναδεικνύει την καθημερινότητα μιας γυναίκας που έχει μεταναστεύσει στη Σαουδική Αραβία.

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ

Η παράσταση έχει τη μορφή μονολόγου, με την Αλεξάνδρα Ούστα να ενσαρκώνει μια γυναίκα που, παρά τις δυσκολίες, προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Εξερευνά τη μοναξιά, τις θυσίες και την εσωτερική πάλη της, καθώς προσπαθεί να βρει την ευτυχία μέσα σε ένα πατριαρχικό πλαίσιο, όπου οι προσδοκίες για τις γυναίκες είναι συχνά υπερβολικά απαιτητικές.

Η ερμηνεία είναι πολύ καλή, αποδίδοντας με ένταση και ευαισθησία τον εσωτερικό κόσμο της ηρωίδας. Από την αρχή μέχρι το τέλος, η Αλεξάνδρα Ούστα καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον, προκαλώντας ταυτόχρονα έντονα συναισθήματα.

Η σκηνοθεσία, λιτή και προσεγμένη, αναδεικνύει το κείμενο χωρίς περιττά στοιχεία. Αυτός ο μινιμαλιστικός τρόπος προσέγγισης αφήνει χώρο στο να αναδειχθούν τα συναισθήματα και τα μηνύματα της παράστασης. Η μουσική επένδυση είναι προσεγμένη, πλαισιώνοντας τον μονόλογο και ενισχύοντας την ατμόσφαιρα. Η μουσική δεν λειτουργεί μόνο ως υπόβαθρο, αλλά συμβάλλει καθοριστικά στη δημιουργία μιας συναισθηματικής σύνδεσης με την ηρωίδα.

Η παράσταση επικεντρώνεται σε μια γυναίκα που αφήνει πίσω την πατρίδα της, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό. Μέσα από τις ηχογραφημένες κασέτες της, αφηγείται τις σκέψεις, τις ελπίδες και τους φόβους της. Η ιστορία της είναι γεμάτη γλυκόπικρες στιγμές, που αντικατοπτρίζουν τις προκλήσεις της μετανάστευσης, τη μοναξιά και τη θέση της γυναίκας σε πατροπαράδοτες κοινωνίες. Μια υπενθύμιση ότι συχνά, ενώ είμαστε δυστυχισμένοι, δεν το εκφράζουμε. Ο φόβος της αποτυχίας και η επιθυμία να προστατέψουμε τους αγαπημένους μας από τη θλίψη, μας εμποδίζουν να μιλήσουμε ανοιχτά.

Αυτό το μήνυμα είναι ιδιαίτερα επίκαιρο στη σημερινή εποχή, όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συχνά δημιουργούν μια εικόνα ψεύτικης ευτυχίας. Το έργο μας καλεί να αναλογιστούμε πώς επικοινωνούμε τα πραγματικά μας συναισθήματα και πόσο σημαντικό είναι να αναζητούμε την αυθεντική σύνδεση με τους γύρω μας.

Η κοινωνική και ιστορική διάσταση του έργου είναι εξίσου σημαντική. Η μετανάστευση των Ελλήνων και οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν σε ξένες χώρες αναδεικνύονται με ρεαλισμό και ευαισθησία. Παράλληλα, η παράσταση θίγει τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, τονίζοντας τις θυσίες που απαιτούνται για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας πατριαρχικής δομής. Το έργο μας θυμίζει ότι, παρά την πρόοδο, οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προκλήσεις και ανισότητες.

Η λεμονιά καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στη θλίψη και την ελπίδα, παρουσιάζοντας μια γλυκόπικρη αλήθεια που αντικατοπτρίζει τη ίδια τη ζωή. Το μήνυμα του έργου είναι βαθιά ανθρώπινο: η ανάγκη για ειλικρίνεια, σύνδεση και κατανόηση. Είναι ένα έργο που, ενώ εστιάζει στις προσωπικές εμπειρίες μιας γυναίκας, μιλάει σε όλους μας, προσκαλώντας μας να αναλογιστούμε τις δικές μας επιλογές και σχέσεις.

Μια παράσταση που μας θυμίζει ότι η ζωή, με τις χαρές και τις λύπες της, είναι πολύτιμη. Αξίζει να την παρακολουθήσετε.

Πληροφορίες παράστασης

Θέατρο 104
Ευμολπιδών 41, Αθήνα 118 54,
τηλ: 210 3455020

Συγγραφέας: Γιάννης Κεντρωτάς
Ερμηνεία: Αλεξάνδρα Ούστα
Σκηνοθεσία: Μένη Κωνσταντινίδου – Αλεξάνδρα Ούστα
Βοηθός Σκηνοθέτιδας: Τζοάννα Γεωργαντά
Sound Design: Λευτέρης Δασκαλαντωνάκης
Φωτισμοί: Τζοάννα Γεωργαντά
Φωτογραφίες: Μιχάλης Παπαζήσης
Σχεδιασμός Αφίσας: Γιάννης Κεντρωτάς
Προβολή & Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου – We Will
Παραγωγή: Αλεξάνδρα Ούστα, Γιάννης Σαρακατσάνης
Trailer Παράστασης: Γιάννης Σαρακατσάνης