Οι νέες θεατρικές παραστάσεις από 13-19/2/2025
Δεκατέσσερις νέες παραστάσεις κάνουν πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα.
Αποκριάτικη νυχτιά
Ο Ρένος Χαραλαμπίδης μαζί με μια μεγάλη ομάδα από νέους ηθοποιούς- μαθητές και μαθήτριες της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης στήνουν μια μουσική-θεατρική γιορτή που ζωντανεύει τον λόγο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και φέρνει στη σκηνή μουσικές και τραγούδια της παλιάς Αθήνας ,με την Μαρίνα Χρονοπούλου στο πιάνο.
Έμπνευση και αφορμή για την πρωτότυπη αυτή σύνθεση, είναι τα υπέροχα αποκριάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, που αναπλάθονται ζωντανά αλλά και με αφήγηση, πλαισιωμένα από τραγούδια μιας παλιάς Αθήνας που ξεφάντωνε τις Απόκριες με καντάδες, οπερέτες, βαλς, πόλκα αλλά και “άσεμνα” δημοτικά τραγούδια.
Ο Βράχος
Ένα καφενείο, δύο αδέρφια με υπερφυσικές δυνάμεις, η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, μια τραγουδίστρια που δεν φοβάται την ευτυχία, μια ηλικιωμένη που της έχει λείψει να χορέψει, και η ανησυχητική αίσθηση ότι μπορεί να γινόμαστε μάρτυρες των τελευταίων ωρών ενός καταδικασμένου κόσμου. Μια λυπημένη κωμωδία για τους ανθρώπους που αναρωτιούνται για τη δυστυχισμένη ευτυχία τους ή την ευτυχισμένη δυστυχία τους, και αναζητούν τους ολοζώντανους νεκρούς τους ή τους ήδη νεκρούς ζωντανούς τους. Για αυτούς που δεν ξέρουν πώς να πετύχουν την ευτυχία, για αυτούς που όταν δεν έχουν τι άλλο να πουν τραγουδάνε.
Εκκενώστε
Ο πρωθυπουργός της χώρας πεθαίνει. Ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο πρόκειται για μετατραπεί σε καταλύματα βραχυχρόνιων μισθώσεων, ένα ζευγάρι παλεύει με τον φόβο του να βγει από το σπίτι, ενώ στα επείγοντα ενός νοσοκομείου ένας άντρας αναζητά το νόημα της ύπαρξης.
Τι συμβαίνει όταν μια γειτονιά μετατρέπεται σε πεδίο μάχης ανάμεσα στη μνήμη και την αλλαγή; Πώς ξετυλίγονται πολιτικές ίντριγκες και δολοπλοκίες μετά τον αιφνίδιο θάνατο ενός πρωθυπουργού; Τι γίνεται όταν μια φυσική καταστροφή ανατρέπει την καθημερινότητα και μετατρέπει τον φόβο σε παράλυση; Και πώς αναζητά κανείς ελπίδα και απαντήσεις μέσα στο χάος ενός νοσοκομείου;
Τέσσερις παράλληλες ιστορίες διασταυρώνονται, εξερευνώντας τα όρια της ύπαρξης με βασικό άξονα το χιούμορ σε έναν κόσμο που μοιάζει έτοιμος να καταρρεύσει.
Μήπως τελικά ζούμε όλοι σε μια διαρκή κατάσταση εκκένωσης;
Η κληρονομιά μας
Ο Λόπεζ στην Κληρονομιά μας μιλάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τις ζωές των ομοφυλόφιλων ανδρών, εξερευνώντας θέματα που απασχολούν κάθε άνθρωπο – ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού-, όπως ο έρωτας, η απώλεια, η οικογένεια, η ταυτότητα, η ατομική ευθύνη, το αίσθημα του ανήκειν, η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, και -κυρίως- το δικαίωμα στην αγάπη. Οι ήρωές του είναι γεμάτοι αντιφάσεις, ικανοί για την πιο μικροπρεπή αλλά και την πιο μεγαλόψυχη συμπεριφορά, δικαιωμένοι και αδικαίωτοι, όπως είναι στην πραγματικότητα ο καθένας μας.
Οι μαμάδες δεν αρρωσταίνουν ποτέ
Αυτό το έργο δεν είναι μια ιστορία που κάποιος φαντάστηκε. Μπορείτε να το δείτε και σαν ντοκιμαντέρ. Ένα ντοκιμαντέρ που γράφεται πάνω στο γυναικείο σώμα. Όμως ο φακός δε μένει εκεί, μπαίνει στο μυαλό, καταγράφει τις σκέψεις. Μπαίνει στα σωθικά, καταγράφει αισθήσεις και αισθήματα.
Αυτή η γυναίκα είναι σύζυγος, μάνα, εργαζόμενη. Είναι φίλη. Είναι κόρη και είναι αδελφή. Αυτή η γυναίκα, που αίφνης χάνει το στήθος της από καρκίνο, ζει στο κρεβάτι της και κάνει διακοπές στο καθιστικό. Βγαίνει βόλτες, περπατάει στην πόλη. Πετάει τα βαρίδια. Νιώθει ελεύθερη.
Αυτή η γυναίκα δεν ντρέπεται να γελάσει ανελέητα με όσα τρελά συμβαίνουν γύρω της, πάνω της, μέσα της. Δεν ντρέπεται να κλάψει. Αυτή η γυναίκα βγαίνει στον πόλεμο και δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να της κάνει τον πρόλογο.
Μια γυναίκα, με ένα μόνο στήθος. Μια μαμά, σαν όλες τις άλλες, ξέρετε ποιες, αυτές που δεν αρρωσταίνουν ποτέ.
Στις κρίσιμες καμπές της ζωής αλλάζουμε – μόνο αν το επιτρέψουμε στον εαυτό μας. Αυτή η γυναίκα αλλάζει. Προχωράει μπροστά.
Η μητέρα του σκύλου
Η Ραραού, με λόγο παραληρηματικό σχεδόν και αναπάντεχα χιουμοριστικό, μια ψυχή τραυματισμένη με ένα τραύμα που αδυνατεί να επουλώσει, αφηγείται την Οδύσσεια της ύπαρξής της, ακροβατώντας πάνω στη λεπτή γραμμή μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Μέσα από το πρίσμα της μοναδικής αυτής ηρωίδας, το κοινό παρακολουθεί τη δραματική, αλλά και γεμάτη ευτράπελα, ζωή της – από την κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο μέχρι τη δικτατορία και τη μεταπολίτευση – όπως περνά μέσα από το παραμορφωτικό της φίλτρο.
Η Ραραού, η θεατρίνα, θα ανέβει στο πάλκο της φαντασίας της, με την επιθυμία να λάμψει επιτέλους σαν πραγματική πρωταγωνίστρια, να ζήσει την προσωπική της καταξίωση και αναγέννηση. Η παράσταση ταξιδεύει τους θεατές σε ένα κόσμο γεμάτο από απρόσμενες, αλλά και εξαιρετικά ανθρώπινες στιγμές.
Στη «Μητέρα του Σκύλου», η Ραραού, μέσα από τον ιδιότυπο προσωπικό της λόγο, ζωντανεύει στιγμές από τη διαδρομή του βίου της. Γύρω της, ένας πολύχρωμος δυναμικός και αεικίνητος θίασος «φαντασμάτων» φέρνει με τρόπο μαγικό στο φως πρόσωπα της καθημερινότητας, που χαράχτηκαν στην ψυχή της, για να προσφέρει στο κοινό συγκίνηση και γέλιο. Το κρυμμένο τραύμα που έχει σημαδέψει τη ζωή της μετουσιώνεται, μέσα από μουσικές, χορογραφίες και εικόνες, σε κάτι φωτεινό και αισιόδοξο!
New order
Τρεις καθημερινοί άνθρωποι, έχοντας χάσει δουλειά, χρήματα, σπίτι, την αξιοπρέπεια και το μέλλον τους, φτάνουν στα άκρα. Απαγάγουν την πρώην υπουργό εργασίας και διευθύντρια της μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας, που είναι υπεύθυνη για απολύσεις και κατασχέσεις. Και της ζητούν να μεσολαβήσει στο συμβούλιο της τράπεζας, για να σταματήσουν οι κατασχέσεις και οι εξώσεις και να επιστραφούν τα χρήματα που άρπαξαν από τους συνταξιούχους, όταν εξαπατημένοι υπέγραψαν συμβάσεις χωρίς να γνωρίζουν τι υπογράφουν.
Διαφορετικά θα σκοτώσουν τη δεκατετράχρονη κόρη της.
Όταν η Φόνισσα συνάντησε τη Μήδεια
Η Χαδούλα Φραγκογιαννού συναντά την Μήδεια.
Ο πιο απαιτητικός θεατής, λοιπόν, θα έρθει αντιμέτωπος με τις πιο τραγικές γυναικείες φιγούρες της Ιστορίας. Δυο Φόνισσες γνωρίζονται, συνυπάρχουν, αποφασίζουν και ανατρέπουν τα κάθε λογής υπαρκτά δεδομένα. Μισιούνται, αγαπιούνται, σπαράζουν, συγκινούν!!
Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι ενώνονται με μια εκκωφαντική απελπισία σε μια άλλη διάσταση πέρα από τον χρόνο και τον τόπο!
Πέντε μικρά έργα του Σ. Μπέκετ
Πέντε μικρά έργα του Σ. Μπέκετ, όψεις μιας πραγματικότητας τριών ανθρώπων που ζουν κάτω από έναν θόλο αναμνήσεων, άλλες φορές σκοτεινό και αψύ, κάποτε χωρίς λόγια, πάντα όμως με έναν συγκεκριμένο τόνο, αυτόν της απόλυτης συνείδησης της θέσης του ανθρώπου στο σύμπαν.
Η Ράβδος
Ο Έντουαρντ, ένας αφοσιωμένος καθηγητής της μέσης εκπαίδευσης, μετά από σαράντα πέντε χρόνια διδασκαλίας, βγαίνει στη σύνταξη. Περιμένει με ανυπομονησία την αποχαιρετιστήρια γιορτή που οργανώνεται από το σχολείο για να τιμήσουν το πρόσωπό του και την πολυετή του προσφορά.
“Θα είναι τα πιο λαμπρά αποχαιρετιστήρια που έγιναν ποτέ για καθηγητή. Κανένας καθηγητής δεν είναι τόσο αγαπητός.”
Όμως τις τελευταίες έξι μέρες, ο Έντουαρντ και η σύζυγός του, η Μορίν, βρίσκονται σε πολιορκία και δεν μπορούν να βγουν απ’ το σπίτι τους. Ένα πλήθος εξαγριωμένων μαθητών έχει συγκεντρωθεί απ’ έξω, φωνάζοντας και βρίζοντας, φτύνοντας και πετώντας αντικείμενα. Ένα τούβλο έχει σπάσει το παράθυρο.
“Γιατί να επιτεθούν στον πιο δημοφιλή καθηγητή του σχολείου; Γιατί τα βάζουν μαζί του; Γιατί τώρα, όταν σε λίγες μέρες βγαίνει στη σύνταξη;;”
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και ενώ ταυτόχρονα το σχολείο του Έντουαρντ περνά από αξιολόγηση, τους επισκέπτεται η αποξενωμένη κόρη τους. Η Άννα εμφανίζεται αναπάντεχα μετά από χρόνια, έχοντας τα δικά της ερωτήματα.
Το σώμα που άφησα πίσω μου
Μια παράσταση αφιερωμένη στο σώμα και σε όλα αυτά που μας βαραίνουν και χρειάζεται να εγκαταλείψουμε, να αφήσουμε μια και καλή πίσω μας για να καταφέρουμε να ζήσουμε όπως θέλουμε. Η παράσταση αποτελεί πρόσκληση να αναρωτηθούμε, εάν και σε ποιο βαθμό μπορούμε να ζούμε ελεύθερα μέσα στο σώμα μας. Μπορεί η εργασία, η οικογένεια, η κοινωνία, η μνήμη, η μιμική ή η συνήθεια να εμποδίσουν αυτήν την ελευθερία; Αισθάνομαι το σώμα μου περισσότερο όταν πονάω ή όταν δεν πονάω; Μου έμαθαν καλά τις λειτουργίες του; Γιατί άλλοτε με βαραίνει και άλλοτε είναι ελαφρύ; Πώς γίνεται να κονταίνω και να ψηλώνω ανάλογα με την ημέρα; Τι συμβαίνει όταν αρρωσταίνω και τι σημαίνει να γερνάω; Είμαι μέσα στο σώμα μου όλη την ώρα ή μπαινοβγαίνω και με ποια συχνότητα; Το σώμα αγαπάει σήμερα ή άστο καλύτερα;
Tabula rasa
Μία κοπέλα αγνώστων στοιχείων θέλει να αγοράζει μια ιστορία προκειμένου να ορίσει μια «υπόσταση» στον εαυτό της. Δεν ξέρει αν βρίσκεται στο σωστό μέρος, αλλά συμφωνεί με τον έμπορο να δοκιμάσει αρκετές ιστορίες προκειμένου να ανακαλύψει ποια της ταιριάζει περισσότερο. Έτσι ξεκινά το δικό της ταξίδι αυτογνωσίας.
Θα βρει άραγε αυτό που ζητά; Θα την βοηθήσουν οι άνθρωποι που θα συναντήσει;
Η τελευταία απολογία του Νίκου Κοεμτζή
Ο Νίκος Κοεμτζής έμεινε στα χρονικά ως ο άνθρωπος που τις απόκριες του 1973 σκότωσε τρεις και τραυμάτισε άλλους επτά «για μια παραγγελιά» σε ένα νυχτερινό κέντρο της Αθήνας. Στο πρώτο θεατρικό έργο σχετικά με την υπόθεση που συγκλόνισε την Ελλάδα, ο Κοεμτζής κάνει μια ευχή την ώρα που ξεψυχά πάνω στον πάγκο με τα βιβλία του στο Μοναστηράκι: να του δοθεί η ευκαιρία να αφηγηθεί την ιστορία του για μια τελευταία φορά. Όχι σε ανακριτές κι εισαγγελείς, αλλά μπροστά σε ανθρώπους καθημερινούς.
Τι όπλισε το χέρι του Κοεμτζή; Τι καθόρισε την ψυχή και το μυαλό του μέχρι το μακελειό; Πόσο λεπτή είναι η γραμμή που χωρίζει το καλό από το κακό και τους κανονικούς ανθρώπους από τα τέρατα; Ο μονόλογος «Η τελευταία απολογία του Νίκου Κοεμτζή» αποπειράται να προσεγγίσει το πρωτοφανές έγκλημα μέσα από μία αναδρομή στην πολυτάραχη ζωή του ήρωα και στα ιστορικά γεγονότα που τη σφράγισαν.
Τουραντό – Η γυναίκα που μισούσε τους άντρες
Στην ιστορία μιας πανέμορφης πριγκίπισσας που μισούσε τους άντρες και που για να ξεφύγει από τις πιέσεις του πατέρα της, αυτοκράτορα της Κίνας, να παντρευτεί, μηχανεύεται ένα επιτήδειο και σατανικό τέχνασμα: τη λύση τριών δύσκολων αινιγμάτων σ’ έναν διαγωνισμό που είναι υποχρεωμένος να υποστεί κάθε υποψήφιος γαμπρός. Αν αποτύχει, θα αποκεφαλιστεί. Αποτέλεσμα, ένα πλήθος από πρίγκηπες-θύματα, που αδυνατούν να λύσουνε τα τρία αινίγματα, έως ότου παρουσιάζεται ο κατάλληλος, για την περίπτωση της παράξενης πριγκίπισσας, νεαρός άνδρας που θα οδηγήσει τα πράγματα σε μια απροσδόκητη και καταλυτική λύση.
Αυτή η αλληγορική παραμυθένια ιστορία του Γκότσι, γραμμένη σε έμμετρο στίχο και με ανοιχτή την προοπτική προς τον αυτοσχεδιασμό και τη διασκευή, ενέπνευσε τον Πουτσίνι, αλλά και τον Σίλλερ, ώστε να μας χαρίσουν τις δικές τους ευφάνταστες εκδοχές πατώντας πάνω στα δικά της χνάρια.
Διαβάστε επίσης: Οι νέες θεατρικές παραστάσεις από 6-12/2/2025
