ΤΟΥΡΑΝΤΟ – Η γυναίκα που μισούσε τους άντρες – Κριτική θεάτρου
Η παράσταση ΤΟΥΡΑΝΤΟ – Η γυναίκα που μισούσε τους άντρες είναι μια θεατρική διασκευή ενός λαϊκού παραμυθιού της Κίνας, το οποίο αφηγείται την ιστορία της πριγκίπισσας Τουραντό. Πρόκειται για μια γυναίκα που αρνείται να παντρευτεί και θέτει στους μνηστήρες της αινίγματα, τα οποία, αν δεν καταφέρουν να λύσουν οδηγούνται στον θάνατο. Η άκαμπτη στάση της απέναντι στον έρωτα και στους άντρες ανατρέπεται όταν εμφανίζεται ο Καλάφ, ένας νεαρός πρίγκιπας που αποφασίζει να αποδεχτεί την πρόκληση.
Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ
Η παράσταση ξεδιπλώνεται με τη μορφή ενός παραμυθιού, γεγονός που την καθιστά ενδιαφέρουσα. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι πολύ καλές, με όλους να συνδυάζουν αρμονικά πρόζα, χορό και τραγούδι. Ανάμεσά τους, ξεχώρισα ιδιαίτερα την Πολυξένη Παπακωνσταντίνου στον ρόλο της Τουραντό, που καταφέρνει να μας μεταφέρει τις συναισθηματικές διακυμάνσεις της ηρωίδας. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί συμπληρώνουν αρμονικά το σύνολο.
Η σκηνοθεσία είναι πολύ προσεγμένη και καταφέρνει να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα που συνδυάζει στοιχεία από τον ανατολίτικο και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Το σκηνικό σχεδιασμένο με λεπτομέρεια μας μεταφέρει στην Κίνα, με το κέντρο της κατασκευής να θυμίζει λίμνη με νούφαρα, ενισχύοντας έτσι την αίσθηση του παραμυθιού. Το μακιγιάζ και τα κοστούμια είναι επίσης προσεγμένα και διαφοροποιούνται ανάλογα με την καταγωγή των ηρώων: οι Κινέζοι, οι Τατάροι, καθώς και οι αξιωματούχοι Πανταλόνε και Μπριγκέλα έχουν εμφανείς στιλιστικές διαφορές, με τα κουστούμια των τελευταίων να παραπέμπουν στην ιταλική Commedia dell’arte. Η μουσική της παράστασης ενισχύει την παραμυθένια ατμόσφαιρα και μας ταξιδεύει στην Κίνα.
Τα θέματα που πραγματεύεται η ιστορία παραμένουν επίκαιρα, καθώς θέτουν στο επίκεντρο ζητήματα όπως η ελευθερία των επιλογών και πιο συγκεκριμένα της επιλογής της γυναίκας όσον αφορά τον γάμο, η δύναμη του έρωτα και το αν η αγάπη μπορεί να μαλακώσει ακόμα και την πιο σκληρή καρδιά, η εξουσία και η μοίρα. Η Τουραντό παρουσιάζεται ως μια δυναμική ηρωίδα, που αντιστέκεται στα κοινωνικά πρότυπα και υπερασπίζεται την ανεξαρτησία της. Ωστόσο, η συναισθηματική της μεταμόρφωση κατά τη διάρκεια της ιστορίας προσδίδει βάθος στον χαρακτήρα της, δείχνοντας πως ακόμα και οι πιο ακλόνητες πεποιθήσεις μπορούν να αλλάξουν όταν έρχονται αντιμέτωπες με την αλήθεια των συναισθημάτων.
Αν και η υπόθεση είναι ενδιαφέρουσα, το τέλος της είναι μάλλον αναμενόμενο, γεγονός που αφαιρεί ένα στοιχείο έκπληξης. Παρ’ όλα αυτά, η συνολική εμπειρία της παράστασης είναι θετική. Το στήσιμο των σκηνών, οι εναλλαγές στον ρυθμό και η δυναμική αλληλεπίδραση των χαρακτήρων κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον.
Συνοψίζοντας, το ΤΟΥΡΑΝΤΟ – Η γυναίκα που μισούσε τους άντρες είναι μια καλή παράσταση που αξίζει τόσο για τη σκηνοθετική της ματιά όσο και για τις δυνατές ερμηνείες αλλά και για τα κοινωνικά μηνύματα που θίγει, καθώς δημιουργεί έναν παραμυθένιο κόσμο.
Πληροφορίες παράστασης
Απόδοση – Διασκευή: Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Στάθης Λιβαθινός
Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Μουσική: Μιχάλης Κωτσόγιαννης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Μαγγίνα
Βοηθός Σκηνογράφου / Ενδυματολόγου: Έμιλυ Κουκουτσάκη
Αφίσα / Οπτική Ταυτότητα: G Design
Φωτογραφία Promotion: Εφη Γουση
Trailer παράστασης: Χρήστος Δήμας
Φωτογραφίες παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή
Σχεδιασμός κομμώσεων – περούκες: Κωνσταντίνος Κολιούσης
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Olga Faleichyk
Διαφήμιση – social media: Renegade Media
Διεύθυνση παραγωγής: Μαρία Αλβανού
Συμπαραγωγή: Πράξη & Λυκόφως
Παίζουν (αλφαβητικά): Βασίλης Ανδρέου, Βαλέρια Δημητριάδου, Βασίλης Ζαφειρόπουλος, Νίκος Καρδώνης, Ειρήνη Λαφαζάνη, Φοίβος Μαρκιανός, Πολυξένη Παπακωνσταντίνου, Μαρία Σαββίδου, Άρης Τρουπάκης
Μουσικός επί σκηνής Μιχάλης Κωτσόγιαννης.
