Οι νέες θεατρικές παραστάσεις από 13-19/3/2025
Δώδεκα νέες παραστάσεις κάνουν πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα.
Z_X
Η παράσταση Z_X είναι μια χαρτογράφηση του γενεαλογικού χάσματος από τη γενιά Z στην γενιά X. Είναι μια υποκειμενική έρευνα πάνω σε αντικείμενα και έννοιες που σημάδεψαν την καθημερινότητα της γενιάς X και κληρονομήθηκαν άλλοτε ασυνείδητα, άλλοτε μετασχηματισμένα από τη γενιά Z. Μέσα σε αυτή τη διαδρομή τι δημιουργήθηκε; Τι άλλαξε; Τι παρέμεινε ίδιο;
Μέσα από μια εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου το έργο αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών και την διαφορετική κουλτούρα μέσα στην οποία ζουν.
Ο γλάρος
Ο «Γλάρος» του Τσέχωφ διαδραματίζεται σε μια ρωσική επαρχία και επικεντρώνεται στις ζωές μιας ομάδας ανθρώπων που συνδέονται με την τέχνη και την αγάπη.Κεντρικό πρόσωπο είναι η Αρκάντινα, μια διάσημη ηθοποιός, ο γιος της Κονσταντίν, ένας επίδοξος συγγραφέας, η Νίνα, μια νεαρή κοπέλα που ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός, και ο Τριγκόριν, ένας επιτυχημένος συγγραφέας.Ο Κονσταντίν είναι ερωτευμένος με τη Νίνα, αλλά εκείνη τον απορρίπτει και ερωτεύεται τον Τριγκόριν. Η Αρκάντινα, από την άλλη πλευρά, έχει μια περίπλοκη σχέση με τον γιο της και τον Τριγκόριν.
Το δάσος
Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ένα ζευγάρι – η Ρουθ (Δήμητρα Χατούπη) και ο Νικ (Δημήτρης Γκοτσόπουλος) – που περνά μία νύχτα γεμάτη εντάσεις στο οικογενειακό εξοχικό του άντρα, βαθιά μέσα στο δάσος. Από το δειλινό έως το επόμενο πρωί, το έργο διατρέχει τρεις σκηνές, όπου οι χαρακτήρες συγκρούονται, αποκαλύπτοντας φόβους, επιθυμίες και βαθιά ριζωμένες ανασφάλειες. Καθώς το πρωινό φως διαλύει τα “μάγια” της νύχτας, η σχέση τους επαναδιαπραγματεύεται, φέρνοντας στο φως τη λεπτή γραμμή μεταξύ συμφιλίωσης και απόλυτης ρήξης.
Οι δούλες
Η Ομάδα Σημείο Μηδέν και ο σκηνοθέτης Σάββας Στρούμπος παρουσιάζουν ένα από τα πιο «προκλητικά» θεατρικά κείμενα του 20ου αιώνα, τις «Δούλες» του Ζαν Ζενέ, ένα κείμενο που από την 1η του παράσταση το 1947 έως και σήμερα, αποτελεί ανοιχτό πεδίο συνεχούς έρευνας και ερμηνειών.
Ο συγγραφέας στρέφει προς την κοινωνία, με τρόπο αμείλικτο, τον καθρέφτη των απωθημένων της. Η αποκάλυψη του δεν έχει δραματικά χαρακτηριστικά ούτε παρουσιάζει το δράμα των καταπιεσμένων. Το θέατρο του Ζενέ είναι θέατρο στο χείλος της Αβύσσου, καθώς αποκαλύπτει μορφές ζωής που η κοινωνία των «κανονικών» επιμένει να καταπιέζει, να οδηγεί στην παρακμή ή και στην καταστροφή, καταστρέφοντας ταυτόχρονα την ίδια τη ζωή επί της γης.
Τι θα γινόταν, όμως, αν οι απόκληροι της κοινωνίας διεκδικούσαν τη φωνή τους επί της σκηνής και εντός της ζωής; Αυτό είναι το θεμελιώδες ερώτημα στο θέατρο/κόσμο του Ζενέ!
Ευθανασία
Έτος 2050. Μια φρικτή πανδημία.
Πεθαίνουν άνθρωποι συνεχώς. Οι οικονομίες των κρατών κλονίζονται.
Κάποιοι, εμπνέονται έναν νέο ιδανικό νόμο.
Ευθανασία στους ηλικιωμένους.
Χωρίς να υπολογίζουν το Απρόοπτο, τον Έρωτα.
Οι νεκρές ψυχές
Ο Γκόγκολ με το μυθιστόρημα αυτό παραδίδει ένα λεπτό, ευφυές και σατιρικό έργο, που βασίζεται σε μία μοναδική σε σύλληψη ιδέα: Ο Πάβελ Ιβάνοβιτς, ένας φιλόδοξος κι αδίστακτος τυχοδιώκτης, πηγαίνει από πόλη σε πόλη, για να εξαγοράσει σε εξευτελιστική τιμή τους δουλοπάροικους που έχουν πεθάνει στη δεκαετία που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο απογραφές, δηλαδή τις νεκρές ψυχές, που οι αφέντες τους εξακολουθούν να πληρώνουν γι’ αυτούς κεφαλικό φόρο. Σκοπός του είναι να χρησιμοποιήσει τα ονόματα των νεκρών εργατών προκειμένου να αποκτήσει μια υψηλή θέση στη ρωσική κοινωνία.
Σόδομα και γόμορα
Τι θα συμβεί όταν ο Διευθυντής Κος Παπαδόγκονας, λέει ψέματα, ότι θα φύγει για το εξωτερικό, αλλά εκείνος πηγαίνει στο εξοχικό του κρυφά από την γυναίκα του και τους υπαλλήλους του και ανακαλύπτει, ότι δεν είναι μόνος του εκεί…
Ένα εξοχικό, 2 κλειδιά, 3 ζευγάρια και 1 γιαγιά… Πού θα καταλήξουν όλα αυτά, άραγε;
Τσουρέκι
Το «Τσουρέκι» μια μαύρη κωμωδία όπου όνειρα και πραγματικότητα μπερδεύονται σε ένα πολύχρωμο κωμικό παιχνίδι γεμάτο διασκεδαστικές ανατροπές.
Με αφορμή ένα τσουρέκι, ένας φούρνος μετατρέπεται σε πεδίο μάχης.
Το «Τσουρέκι» δεν είναι μια απλή κωμωδία. Είναι ένας καθρέφτης της εποχής μας, που μέσα από το χιούμορ, μας καλεί να αναρωτηθούμε πόσο έχουμε συμβάλει, με λόγια και σιωπές, με πράξεις και αδιαφορία, στη διαμόρφωση ενός κόσμου που γίνεται ολοένα και πιο εχθρικός. Το έργο ισορροπεί σε μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο γέλιο και την απόγνωση, το χιούμορ και τη σκληρή αλήθεια.
Φάουστ
Η ιστορία του Φάουστ μεταφέρεται στο σήμερα σε μια παράσταση – εμβύθιση σε όλα εκείνα τα ένστικτα, τα συναισθήματα και τις σωματικές απολαύσεις που θυσιάζει η σύγχρονη εκδοχή του ήρωα στον βωμό του πνεύματος. Ο Φάουστ έρχεται σε επαφή με την ψυχοθεραπευτική διαδικασία, σε μια αγωνιώδη καταβύθιση στο ανεξερεύνητο μέχρι τώρα ασυνείδητό του. Το ψυχικό, όμως, αυτό ταξίδι έχει «σατανικές» προεκτάσεις. Οι κρυφές δυνάμεις της ανθρώπινης ψυχής, οι ασυνείδητες επιθυμίες και τα καταπιεσμένα ένστικτα, οι φόβοι και οι ενοχές, που κατοικοεδρεύουν στο ψυχικό του υπογάστριο, τον προ(σ)καλούν σε έναν πρωτόγνωρο αγώνα με τον σκιώδη αυτόν κόσμο. Και είναι ακριβώς αυτές οι σκιές, αυτό το περιφρονημένο κομμάτι της ύπαρξης, που θα τον οδηγήσει στη μεγαλύτερη ιδεώδη και συνάμα θρησκευτική εμπειρία: τον έρωτα. Μόνο αυτός θα σταθεί ικανός να φέρει το φως κόντρα σε κάθε πτυχή του που ο ίδιος νιώθει «ρυπαρή», σε κάθε ενοχή και σε κάθε επιθυμία του απωθημένη. Μόνο αυτός θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη ως τώρα πρόκλησή του: την ίδια τη ζωή.
Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι
Μέσα από την γεμάτη χιούμορ και αληθινή συγκίνηση γραφή της Δήμητρας Παπαδοπούλου, τη γεμάτη εναλλαγές και τρυφερότητα σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη, τις ανθρώπινες και μαγικές σκηνοθετικές και φωτιστικές πινελιές της Νατάσας Φαίης Κοσμίδου και φυσικά την θεοπάλαβη και συγκινητική ερμηνεία του Παύλου Λουτσίδη, το σπουδαίο έργο του Ντοστογιέφσκι «Το Όνειρο ενός Γελοίου» έρχεται στο σήμερα και ζωντανεύει με έναν εντελώς απροσδόκητο και φρέσκο τρόπο.
Η φωνή του Άβερελ
Μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια, ο χαρισματικός Άλκης, απομακρύνεται από το ραδιοφωνικό σταθμό που εργαζόταν και αναγκαστικά φιλοξενείται σε σπίτι παλιών στενών του φίλων, από τα φοιτητικά τους χρόνια, και μέχρι πρόσφατα συνεργατών του στο σταθμό.
Ο Άλκης πέφτει, η ζωή του ανατρέπεται και οι φιλοδοξίες του καταρρέουν ενώ υποψιάζεται ως υπαίτιους για την απομάκρυνση του απ’ τον σταθμό τους παλιούς του φίλους.
Η Εύα, μια νεαρή φιλόδοξη σερβιτόρα προσεγγίζει μέσω Facebook την παρέα των τεσσάρων φίλων, επιδιώκοντας να ασχοληθεί με το ραδιόφωνο.
Με τον Άλκη θα συναντηθούν σε αντίθετη τροχιά, πτώσης και ανόδου, όταν γύρω τους τα πρόσωπα των παλιών φίλων του Άλκη, της φιλόδοξης Αθηνάς (με ανομολόγητες στόχους και συμμαχίες), του Στράτου (που ακολουθούσε όλα αυτά τα χρόνια κατά γράμμα το δρόμο που ο Άλκης χάραζε), της ευαίσθητης, ρομαντικής αλλά και αντιφατικής Ελισάβετ, όπως και του πρώην αινιγματικού συνεργάτη του Άλκη με το παρατσούκλι “Άβερελ”- που τώρα κρατάει τα ηνία στο σταθμό κάνοντας εκπομπή στην θέση του- όλοι μαζί αποτελούν μια ρευστή και μεταβαλλόμενη συνθήκη που το προσωπικό τους όφελος και μόνο, καθορίζει την κρίση και τη στάση τους απέναντι στα γεγονότα και τον Άλκη.
Ο Άλκης απαιτεί να φτάσει την άκρη του νήματος και να μάθει πως και γιατί απομακρύνθηκε απ’ το σταθμό, αναζητώντας μαζί τον (χαμένο) εαυτό του, την προσωπική του αλήθεια, βιώνοντας τον ίλιγγο της πτώσης και του κενού σε μια οδυνηρή πραγματικότητα, που γίνεται και ένα προσωπικό ταξίδι αυτογνωσίας.
Ο χορός του θανάτου
Εγκλωβισμένοι στη φαντασμαγορική κόλαση της ύπαρξής τους, o Έντγκαρ και η Αλίς, δύο βαμπίρ ερωτευμένα μέχρι θανάτου, χορεύουν στο ρυθμό ενός ιδιότυπου totentanz (μακάβριος χορός), επαναλαμβάνοντας τις ίδιες, ανανεούμενες, φιγούρες. Ο κόσμος τους είναι ένα συνονθύλευμα απόλυτου εγκλεισμού, θριαμβευτικά αποτυχημένου γάμου, εξωφρενικά αστείας εκδίκησης, πανηγυρικά καταδικασμένης αγάπης. Αν και χλωμοί σαν πεθαμένοι, φέρουν τρομερή προσοχή στις κομμώσεις και στα ρούχα τους, τα οποία χαλάνε και ξαναφτιάχνουν επί σκηνής μέσα σε παροξυσμικές κρίσεις πάθους, μίσους ή ακραίας ψυχρότητας. Απόψε, ωστόσο, η βραδιά είναι ιδιαίτερη. Το συναρπαστικό ζευγάρι γιορτάζει είκοσι πέντε χρόνια γάμου, και όλα έχουν οργανωθεί για να αποθεώσουν την πιο βαρετή καθημερινή ρουτίνα, τη θεσπέσια απόλαυση των πιο πληκτικών διαλόγων, το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι είναι όντως ζωντανοί-νεκροί. Και ξαφνικά εμφανίζεται ο Κουρτ, ένα αληθινά ζωντανό πρόσωπο, μακρινός εξάδελφος και πρώην διεκδικητής της Αλίς. Ο «φυσιολογικός» αυτός άνθρωπος είναι o καταλύτης της αβυσσαλέας βραδιάς, το φρέσκο αίμα στον πόλεμο των γοητευτικών βρικολάκων. Πάνω από τα συντρίμμια της κολασμένης γιορτής πλανάται το ερώτημα: θα καταφέρουν ο Έντγκαρ και η Αλίς να απορροφήσουν τον Κουρτ μέσα στη δίνη της δικής τους περιπέτειας ή ο εξάδελφος-εραστής θα σπάσει τις αλυσίδες και θα αποδράσει, μαζί με τους θεατές, στον καθαρό αέρα της νύχτας; Παιχνίδι τρόμου, βαρβαρότητα, βιτριολικό χιούμορ, ναρκισσιστικός ερωτισμός, ακραία θεατρικότητα αποκτούν διαστάσεις ανθρώπινες, μεταφυσικές, σχεδόν θρησκευτικές.
Διαβάστε επίσης: Οι νέες θεατρικές παραστάσεις από 6-12/3/2025
