Οι νέες θεατρικές παραστάσεις από 5-11/12/2024
Οκτώ θεατρικές παραστάσεις κάνουν πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα.
Το αίμα των ίσκιων
Δύο γυναίκες συγγραφείς, η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ και η Ευγενία Φακίνου, στα αφηγήματά τους «Κλυταιμνήστρα ή το έγκλημα», η πρώτη, & «Πάντα ονειρευόμουνα να γεράσω», η δεύτερη, μεταγράφουν δύο εμβληματικούς μύθους του μυκηναϊκού πολιτισμού. Στη θεατρική σύνθεση με τίτλο «Το αίμα των ίσκιων», ο Μανώλης Γιούργος φέρνει αυτά τα δύο γυναικεία πρόσωπα σε μία συνάντηση που δεν έγινε ποτέ. Η Κλυταιμνήστρα και η Ιφιγένεια, αρχετυπικές μορφές του κύκλου των Ατρειδών, αλληλοαναγνωρίζονται σε ένα χώρο και χρόνο μη πραγματικό και αφουγκράζονται τη γενεαλογία τους. Υπόδικη η βασίλισσα-μάνα απολογείται και “εκτίθεται στο φως” του δικαστηρίου- επιφυλάσσοντας το ρόλο των δικαστών στους θεατές της παράστασης- ενώ η θυγατέρα της, απορροφημένη σε έναν εσωτερικό μονόλογο-απολογισμό, ξετυλίγει την δική της μοναχική ζωή, από την Αυλίδα και την Κριμαία μέχρι τη Βραυρώνα, τον τόπο που της ορίστηκε να γεράσει και να πεθάνει.
Το ακρωτήρι
Η Τζουλιάνα, μία χαρισματική και παθιασμένη νευρολόγος, καταρρέει κατά τη διάρκεια μίας σημαντικής ανακοίνωσης σε ένα συνέδριο. Η ίδια είναι πεπεισμένη πως πάσχει από καρκίνο. Κι όμως στην αφήγησή της προς τη γιατρό της, πολλά στοιχεία δε συμφωνούν. Ο σύζυγος, τον οποίο περιγράφει ως άπιστο και χειριστικό, της φέρεται με πολλή αγάπη και φροντίδα. Οι τηλεφωνικές συζητήσεις με την αποξενωμένη από χρόνια κόρη της, έχουν πολλά κενά. Στο «Ακρωτήρι», όπου διαρκώς αναφέρεται, βρίσκεται το παλιό οικογενειακό σπίτι, πουλημένο εδώ και χρόνια. Τα επεισόδια κατά τα οποία βλέπει και ακούει πράγματα πληθαίνουν και η Τζουλιάνα ετοιμάζεται για τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής της: αυτήν απέναντι στην απώλεια.
Αν ήμουν κόκκινο
Το «Αν ήμουν κόκκινο» περιγράφει μια απρόσμενη συνάντηση. Η Λούλα έχει απομονωθεί σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου κι εκεί αναμετράται με τον μεγαλύτερο εχθρό όλων των συγγραφέων, την λευκή σελίδα που περιμένει να γραφτεί. Ξαφνικά, ακούγεται ένα χτύπημα στην πόρτα και μια άγνωστη εισβάλει στο δωμάτιο – η Άννα. Φοράει στο λαιμό λευκά διαμάντια και στο χέρι της κρατάει ένα ζευγάρι γόβες, κατακόκκινες. Στο ίδιο χρώμα «του πάθους και της ήττας» είναι και οι κουβέντες των δυο γυναικών, για συζύγους κι εραστές, για την Αριστερά και τον Εμφύλιο, για την επανάσταση και το συμβιβασμό, για τον έρωτα και το θάνατο. Κρασί, ουίσκι και τσιγάρα, τραγούδια, δάκρυα και γέλια, μαύρα γυαλιά, κόκκινες γόβες και λευκά διαμάντια – όλα αυτά συνθέτουν το τέλειο περιβάλλον για μια βραδιά που «προμηνύεται θεαματική».
Γκιακ
Οι ήρωες του «Γκιακ», βετεράνοι της Μικρασιατικής Εκστρατείας, συνυπάρχουν σκηνικά σε έναν απ’ τα κόκκαλα βγαλμένο σουρεαλιστικό κόσμο ακροβατώντας στα όρια ενός χωροχρονικού διηνεκούς, άλλοτε ως φιγούρες παλιότερων εποχών, άλλοτε ως σημερινές μορφές, ρημαγμένες από το βάρος της κανονιστικής εικόνας της αρρενωπότητας που διατρέχει τις γενιές ως τις μέρες μας. Δέσμιοι του ρόλου που τους δόθηκε ως φύλακες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας, τα άλλοτε περήφανα ευζωνάκια της Μικρασιατικής Εκστρατείας επιβιώνουν ξεχασμένα, αφού επιτέλεσαν το έργο τους, προσπαθώντας να βρουν την ταυτότητά τους, να κατευνάσουν τις ορμές τους και να κρύψουν τις ρωγμές τους, ακόμα και μεταξύ τους.
Μια ζωή – Ο μονόλογος μιας μοδίστρας
Μια ηλικιωμένη μοδίστρα έρχεται αντιμέτωπη με κομμάτια της ζωής της καθώς μαζεύει ρούχα από το ατελιέ της για να μετακομίσει. Η προσωπική της ιστορία συναντά κομμάτια από την ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας. Μόνιμη συντροφιά στο ταξίδι των αναμνήσεων της, τα τραγούδια που σημάδεψαν γεγονότα και στιγμές της πορείας της.
Ένας ύμνος στον καθημερινό άνθρωπο που αναπολεί πώς έζησε και αγωνιά πώς θα συνεχίσει να ζει σε ένα κόσμο που γρήγορα και άγρια αλλάζει.
Ο ξεπεσμένος δερβίσης
Ο αινιγματικός ήρωας του «Ξεπεσμένου Δερβίση» τριγυρίζει σαν αερικό στα σοκάκια της Ακρόπολης το φθινόπωρο του 1896, πίνοντας καμιά φορά τη μαστίχα του στο καφενείο «έμπροσθεν του Θησείου», αν κάποιος τον κεράσει. «Άστεγος, ανέστιος, φερέοικος, διωγμένος, εξωρισμένος», ο Δερβίσης είναι ο διαχρονικός ξένος, ένας «υπερόριος» πέρα από κάθε σύνορο.
Κεντρικό σκηνικό της αφήγησης, το βουητό των θαμώνων που μπαινοβγαίνουν στο καφενείο μέχρι που αυτό κλείνει όταν έρχεται «η πεπρωμένη νυξ». Αυτή την κρύα και μοιραία νύχτα ο δερβίσης θα βρεθεί ολομόναχος στον δρόμο, μετά την αστυνομική διαταγή να κλείσει το καφενείο. Μην έχοντας που να κοιμηθεί, κατεβαίνει στην τότε ακόμα υπό κατασκευή σήραγγα του Θησείου. Εκεί «κάτω εις τον λάκκον, εις το βάραθρον» σκέφτεται «το άστατο των ανθρωπίνων πραγμάτων». Βγάζει το νάϊ του και παίζει «δια να ζεσταθή, τον τυχόντα ήχο όστις του ήλθε κατ’ επιφοράν εις την μνήμην…».
Η μουσική από το νάϊ, γίνεται φίλος, προσευχή, παρηγοριά, τροφή, δύναμη, συνομιλία με το άπειρο. Ο απόηχός της ξυπνάει «τα βαρέα τείχη και τους κίονες του Θησείου», που συμμετέχουν σαν ζωντανά πρόσωπα.
Ο καθένας από εμάς ίσως είναι εν δυνάμει o δερβίσης. Αποξενωμένοι από τον τόπο μας, εξόριστοι ή τουρίστες στην ίδια μας τη ζωή, όλο και πιο μόνοι, όλο και πιο φοβισμένοι, απλοί «παρατηρητές», ίσως τελικά χρειαζόμαστε «τον αμανέν του Δερβίση», προκειμένου να πετάξουμε ό,τι άχρηστο κουβαλάμε στη ζωή μας.
«Νάϊ, νάϊ, γλυκύ, νάζι, κατά δύο κοκκίδας διαφέρει δια να είναι το Ναι όπου είπεν ο Χριστός, το Ναι το ήμερον, το ταπεινόν, το πράον, το Ναι το φιλάνθρωπον».
Και ίσως ο καθένας από εμάς να θέλει να μάθει: ποιο είναι αυτό το Ναί και ποιες αυτές οι δύο μικρές κουκίδες που μας χωρίζουν από αυτό; Ή όπως έλεγε η Laurie Anderson: “What is behind that curtain?” Να μπορούσε ίσως η μουσική να το πει…
Το Όνειρο της Ιωνίας. Η Μικρασιατική Εκστρατεία μέσα από τα ημερολόγια των στρατιωτών
Τέσσερις αδερφικοί φίλοι στρατολογούνται για να πάρουν μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Η αποβίβαση στη Σμύρνη, οι ελληνικές νίκες και οι ονειρική υποδοχή του ελληνικού στρατού σε κάθε χωριό και πόλη της Μ. Ασίας, θα τους κάνει να αισθανθούν σαν μυθικοί ήρωες. Το κλίμα, όμως, σιγά-σιγά, θα αλλάξει, αφού οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις θα επηρεάσουν αρνητικά την εκστρατεία. Η πτώση του Βενιζέλου, η αντικατάσταση, σχεδόν, της πλειονότητας των υψηλόβαθμων εμπειροπόλεμων αξιωματικών του μετώπου στα μέσα της εκστρατείας από τη νέα Ελληνική κυβέρνηση, οι πρώτες πύρρειες νίκες που θα μοιάζουν με ήττες, με τα χαρακώματα να καταπίνουν εκατοντάδες στρατιώτες και αξιωματικούς, θα αλλάξουν τελείως την πορεία της εκστρατείας. Οι τέσσερις φίλοι θα πεινάσουν, θα διψάσουν, θα βιώσουν τον εθνικό διχασμό μέσα στο ίδιο τους το στρατόπεδο, θα προδοθούν, την ίδια ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται στο απόλυτο οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο. Τέλος, θα γίνουν μάρτυρες της φρικιαστικής άτακτης υποχώρησης και Το Όνειρο της Ιωνίας θα μετατραπεί στον απόλυτο εφιάλτη. Μέσω, λοιπόν, των τεσσάρων φίλων που παίρνουν μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία, παρακολουθούμε το ψυχορράγημα ενός ολόκληρου έθνους.
Τα ημερολόγια των στρατιωτών, που έλαβαν μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία, αποτελούν ένα πραγματικό θησαυρό πληροφοριών για τη ζωή στα χαρακώματα. Εκμεταλλευόμενοι, λοιπόν, αυτό το υλικό συνθέσαμε μια ιστορία τεσσάρων στρατιωτών, που έχει ως στόχο να αναδείξει γνωστές και άγνωστες πτυχές της περιόδου 1919 έως 22 και κυρίως το επώδυνο τέλος της.
Τέρας
Η γυναίκα- τέρας. Η γυναίκα φτιαγμένη από το πλευρό του Αδάμ- για τον Αδάμ. Η γυναίκα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα που προσδιορίζει την ύπαρξή της με άξονα την αποδοχή της από έναν άντρα- σύντροφο, σύζυγο, εραστή, πατέρα, εργοδότη. Η γυναίκα που νιώθει τυχερή αν επιλέχθηκε από κάποιον και δεν είναι πια «μόνη», που φοβάται μην της «αρπάξει» μια άλλη γυναίκα τον πολύτιμο άντρα, που διαμορφώνει το σώμα της και την ψυχή της για να είναι αρεστή, ελκυστική, αποδεχτή, που πρέπει να απολογείται για τις αποτυχίες και τις επιτυχίες της, για τις επιλογές της και για τις πληγές της. Αυτή είναι η ηρωίδα του Τέρατος. Τέσσερις πτυχές, τέσσερις φωνές, τέσσερις γυναίκες παγιδευμένες σε έναν «ρόλο» που νιώθουν ότι επέλεξαν, που συνεχίζουν να ερμηνεύουν μολονότι τις παγιδεύει σε μια ζωή μέσα στις σκιές και τα σκοτάδια. Τέσσερις γυναίκες που δεν βλέπουν, που φοβούνται να δουν πως ο δρόμος τους οδηγεί σε μια φυλακή. Τέσσερις γυναίκες που με την ιστορία τους ίσως φωτίσουν τα δικά μας αδιέξοδα και μας βοηθήσουν να γυρίσουμε την πλάτη στη δική μας φυλακή…
Διαβάστε επίσης: Οι νέες θεατρικές παραστάσεις από 28/11-4/12/2024
