Τι έμαθα περπατώντας στον κόσμο – Κριτική βιβλίου

Το βιβλίο Τι έμαθα περπατώντας στον κόσμο είναι ένα «ταξιδιωτικό ημερολόγιο» γεμάτο εμπειρίες και σκέψεις από τα ταξίδια της συγγραφέως σε διάφορα μέρη της γης. Από την πρώτη σελίδα γίνεται φανερό ότι δεν πρόκειται απλώς για μια καταγραφή προορισμών, αλλά για ένα εσωτερικό ταξίδι μέσα από τις περιπέτειες, τις προκλήσεις και τις συναντήσεις της Διβάνη με διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες. Αυτό που με κέρδισε ιδιαίτερα ήταν η ποικιλία των ταξιδιών και η διαφορετικότητα κάθε προορισμού. Κάθε κεφάλαιο μάς μεταφέρει σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, με τη συγγραφέα να μας περιγράφει τις προσωπικές του εμπειρίες αλλά και τα “μαθήματα” που αποκόμισε.

Συγγραφέας: Λένα Διβάνη

Εκδοτικός: Καστανιώτης

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ

Η ένταση των συναισθημάτων και οι εναλλαγές ανάμεσα στην περιγραφή τοπίων και πολιτισμών με κράτησαν σε εγρήγορση. Μου άρεσε πολύ το γεγονός ότι το βιβλίο καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα ανάλαφρο και βαθυστόχαστο, προσφέροντας πλούσιο υλικό για σκέψη. Η γραφή προσαρμόζεται ανάλογα με το μέρος και τις περιστάσεις: άλλοτε πιο ανάλαφρη και περιγραφική, όταν η συγγραφέας αναφέρεται σε πιο καθημερινές σκηνές, και άλλοτε στοχαστική, όταν εστιάζει στα κοινωνικά ζητήματα και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Δύο από τα ταξίδια που με άγγιξαν περισσότερο ήταν αυτά στην Αιθιοπία και την Ινδία. Η θέση της γυναίκας στις κοινωνίες αυτές παρουσιάζεται με ειλικρίνεια και ευαισθησία. Ειδικά στην Ινδία, το σύστημα των καστών, ένα ζήτημα που πάντα με θλίβει, παρουσιάζεται με τρόπο που μας καλεί να αναλογιστούμε τις κοινωνικές αδικίες και την ανισότητα. Η περιγραφή της καθημερινότητας των γυναικών και των περιορισμών που αντιμετωπίζουν δεν είναι απλώς μια πληροφορία, αλλά μια υπενθύμιση των προκλήσεων που εξακολουθούν να υπάρχουν σε πολλές γωνιές του πλανήτη.

Ο τρόπος που συνδέει τα ταξίδια της με τα “μαθήματα” που μπορούμε να πάρουμε από αυτά, είτε θετικά είτε αρνητικά, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων. Η κάθε εμπειρία αποκτά έναν διδακτικό χαρακτήρα, όχι με την έννοια της διδαχής, αλλά ως μια ευκαιρία προσωπικής ανάπτυξης και κατανόησης του κόσμου. Αυτό με έκανε να σκεφτώ πώς κάθε ταξίδι μπορεί να είναι μια αφορμή να δούμε τη ζωή από μια διαφορετική οπτική γωνία και να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας.

Η αφήγηση είναι γεμάτη από ζωντανές περιγραφές τοπίων, προσώπων και στιγμών που σε κάνουν να νιώθεις ότι βρίσκεσαι κι εσύ εκεί, να παρακολουθείς τις σκηνές μέσα από τα δικά σου μάτια. Αυτή η ικανότητα να “ζωντανεύει” τις εμπειρίες της μέσα από τη γραφή της είναι από τα στοιχεία που με εντυπωσίασαν περισσότερο. Η ειλικρίνεια με την οποία παρουσιάζει τόσο τις ευχάριστες όσο και τις δύσκολες στιγμές των ταξιδιών τής προσδίδει αυθεντικότητα.

Μια ακόμα διάσταση που μου άρεσε ήταν η εξερεύνηση των ανθρώπινων σχέσεων και των πολιτισμικών παραδόσεων. Κάθε προορισμός φαίνεται να έχει τη δική του ιστορία να διηγηθεί, ενώ οι άνθρωποι που συναντά φέρνουν μαζί τους τα δικά τους βιώματα και εμπειρίες. Μέσα από αυτές τις ιστορίες, μπορούμε να αναλογιστούμε τις αντιθέσεις αλλά και τις ομοιότητες που συνδέουν όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το μέρος του κόσμου όπου ζουν.

Τα προσωπικά μου συναισθήματα και σκέψεις κατά την ανάγνωση του βιβλίου ήταν ποικίλα. Από τη μια ένιωσα θαυμασμό για το θάρρος που είχε η συγγραφέας να βγει από τη ζώνη άνεσής της και να ανακαλύψει τον κόσμο με ανοιχτή καρδιά και μυαλό. Από την άλλη, η περιγραφή κάποιων δύσκολων καταστάσεων με γέμισε θλίψη και προβληματισμό για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σε διάφορες κοινωνίες. Ωστόσο, η ελπίδα και η αισιοδοξία που διατρέχουν το βιβλίο είναι παρηγορητικές.

Επίσης διαβάζοντας το βιβλίο είχα την ευκαιρία να αποκομίσω τα δικά μου “μαθήματα” και να ερμηνεύσω τις εμπειρίες με τον δικό του τρόπο. Κάθε ταξίδι, έστω και μέσα από τη ματιά ενός άλλου ανθρώπου, αποκαλύπτει κάτι διαφορετικό στον καθένα μας, ανάλογα με τις εμπειρίες, τις αξίες και τις προτεραιότητές μας. Για εμένα, η ανάγνωση του βιβλίου αποτέλεσε μια αφορμή να αναλογιστώ τις δικές μου εμπειρίες και τα διδάγματα που έχω αποκομίσει από τα δικά μου “ταξίδια” στη ζωή.

Η Διβάνη μας καλεί να δούμε τον κόσμο όχι μόνο με τα μάτια του τουρίστα, αλλά και με την ευαισθησία ενός παρατηρητή που αναζητά το βαθύτερο νόημα πίσω από κάθε εμπειρία.

Συνολικά, το Τι έμαθα περπατώντας στον κόσμο είναι ένα βιβλίο που συνδυάζει την περιπέτεια με τη στοχαστική διάθεση και την αναζήτηση νοήματος. Απευθύνεται σε όσους αγαπούν τα ταξίδια, αλλά και σε εκείνους που αναζητούν μια ευκαιρία να σκεφτούν βαθύτερα για τη ζωή, τις σχέσεις και τις αξίες τους.

Δεν είναι απλώς μια καταγραφή προορισμών, αλλά μια υπενθύμιση ότι κάθε βήμα που κάνουμε στον κόσμο μπορεί να μας διδάξει κάτι σημαντικό για τον εαυτό μας και τους άλλους.